ස්නේහයේ නගරයයි සිත මගේ
අපි ආයෙත් හමු නොවුණා නම්
පුදසුනක නිසල බව
ඈත දුරක දෑස පාවෙලා...
සිහිවටනය සේ කුමක් ලියන්නද
අතැඟිලි බැදුනේ ඇයි මේ විලසින්
දෑස වසා සිටියා ඔබේ රුව
ඉස්සර බැඳි පෙම
සැඳෑ අදුර ලොව ගලන වෙලාවට
කොහේ යන්නද
ඔබ ගියාම දුක මට දී
මටම පෙම් කර - නෙතග නිවසන
සමාව ඉල්ලා හඬා වැටෙන්නද
කිරි දුන්නේ දරුවන්ටයි සිරුරෙන් ඈගේ
මංගල මදු සමය පතා
එක කිරුළක් පලදින්නට බෑ
ඇගෙ සිනහව තහනම්
වසන්තයේ අග
පෙම් කවක් ලියනවා මම ආයේ
සමකෝණී ත්‍රිකෝණයකි ඔබත් මමත් ඇයත් තිදෙන |
රාත්‍රිය උදාවුනා නන්ද ඇයි නො එන්නේ ඔබ හමුවූ දා පටන් මා හදවත අවදියෙන් රැය පහන් වෙලා යයි නොවී නිදි දැහැන් රාත්‍රිය උදාවුනා ඔබ අවුදින් සිව් දිගින් මා දෙනෙතේ දැවටෙමින් සිත තැවුල් මවාලයි පුරා රැය නිතින් රාත්‍රිය උදාවුනා ගී පද: කුලරත්න ආරියවංශ තනුව: රෝහණ වීරසිංහ ගායනය: ටී එම් ජයරත්න |
ම්... ම්...
මලක් වුණේ ඇයි නුඹ මට
අකලට වට මහ වරුසාවක් සේ
සිහින නෙළුම් මල් පොකුණු පුරා
රෑ සිහිනේ...
මට එපා ඔබේ හසරැලි බිදක්
පින්න මලේ සුද ඇන්න ගිහින් වද
මේ තරම් සියුමැලිද කළු ගල්
කළා වැව ළඟ ඉළුක් හෙවණක
ඉසුරුමුණියේ නුඹ තැනු
ගායනය : සුනිල් එදිරිසිංහ |
   |
|
| |
