ඉස්සරනම් ආදර සම්බන්ධයක් පටන් ගත්තොත් දෙකක් නෑ අනිවාර්යයෙන්ම විවාහයෙන් නැතිනම් මරණයෙන් තමා අවසන් වෙන්නෙ. ඒවගේම තමයි හිතුමතේට සම්බන්ධකම් පටන්ගන්නෙත් නෑ. හොදට හොයල බලල ආශ්රයය කරල තමයි යාළුවෙන්නෙ.
ඒත් අද ආදරය.... අද ආදරයට ඉලක්‌කයක්‌ අරමුණක්‌ නැහැ. ගමනක්‌ තියෙනවා. ඒත් යන්න තැනක්‌ නැහැ......ඒ වගේ තමයි ආදරයත්......ආදරයක් තියෙනවා.......ඒත් ඊට අරමුණක්‌ හේතුවක්‌, ඉමක්‌ කොනක්‌ නැහැ.......
දැන් මම පැහැදිලි කරන්න යන ගීතයෙත් අරුතත් අන්න ඒ වගේ. ඉතාමත් ගැඹුරින් ඉස්සර විදියට ආදරය කරන්න පටන් ගන්න ප්රේමමවන්තයෙකුට හමුවෙන ප්‍රේමවන්තිය අද කාලයේ කොත්තු රොටී ආදරය කරන තැනැත්තියක්. ඉතින් මේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රේමවන්තයා කරන අදෝනාව තමයි කසුන් කල්හාරගේ ගැඹුරු හඬින් ඉතා සංයමයෙන් වගේම හැඟුම්බරව ගායනාකරන්නෙ. මේ ගායනයනම් ලේසිපාසු ගායනයක් නෙමෙයි අවසානයට පෙර ඈ ගියා... කියල දෙවරක් ගැයෙනතැන් හොදට අහගෙන ඉන්න අපේ බාසාවෙන් කියනවනම් පලවෙනි වර එක නැලවිල්ලකුත් දෙවෙනි වර ඊට එහා ගිය ඉතා සංකීර්ණ නැලවිල්ලකුත් ගන්නව.... පුදුම හැකියාවක්....
ඇරඹුමම කඳුළක්‌ වෙලා මා බලා ඉද්දී ඒ දිහා ආ දුරත් දුර වැඩි නිසා අවසානයට පෙර ඈ ගියා...
මෙහි ප්‍රේමවන්තයා පුදුම කතාවක් අපිට කියනවා. ඔහු කියනවා ඔහු සම්බන්ධෙ පටන් ගන්නනෙම කදුලකින්ළු.... ඇයි ඒ.... පටන් ගනිද්දීම ඒ ආදරයේ අවුලක්‌ තියෙනවා....... ඉවරයක්‌ දකින්නෙ නැහැ..........ප්‍රේමවන්තයා බලාපොරොත්තුවන ආදරයේ කෙළවරට කලින්ම ඈ ඔහු දමා යනවා.
ප්‍රවීණ ගීත රචකයා කරුණාරත්න අබේසේකරයන්ගේ පුතා දිලීප අබේසේකර තමා මේ ගීතය ලියල තියෙන්නෙ ඉතින් ඔහු පවසන්නෙ මෙන්න මේ වගේ අදහසක්......
මේ සිංදුවට මහා විශාල නිමිත්තක්‌ නැහැ. වර්තමාන ප්‍රේමයේ තත්ත්වය ගැනයි කියන්නේ. අද ආදරය කරන්නේ ඉවරයක්‌ දකින්න නොවෙයි. අද අපි අත්දකින්නේ ඉලක්‌කයක්‌ නැති ප්‍රේමයක්‌ විවාහයෙන් කෙළවර වන ආදරයත් නොවේ. මම මුළින්ම ලියුවේ "ආ දුරත් දුර නැති නිසා කියලා. ඒත් කසුන්ට දෙවැනිවර ගීය රෙකෝඩ් කරද්දී ආ දුරත් දුර වැඩි නිසා කියලා වැරදිලා කියෑවුණා. දැන් හිතෙනවා ඒ වැරැද්ද........හරි කියලා.......
දුක්‌බරව කවියක් ලියා එහි පද පෙළක්‌ අඩුවෙන් තියා... අරුත පසදින්නට කියා අවසානයට පෙර ඈ ගියා...
මෙතනදි හරිම පුදුම කතාවක් කියන්නෙ මේ ප්‍රේමවන්තය. අපිට පුරුදු විදියට කවියකට පද හතරයි.... නැතිනම් දෙකයි... ඒත් කවිපද තුනක් තියෙන කවියක් නම් මහ විකාරයක්. කොහොමද කියන්නෙ තාලයට.... කොහොමද තේරුමක් ගන්නෙ.... තේරුමක් නැතිව පදයක් අඩුව ලියන කවිය විකාරයක්. අන්න ඒ විකරය ප්‍රේමවන්තිය ප්‍රේමවන්තයට දීල ගිහින්..... ඉතින් පදයක් අඩුඋනාම හරියට තේරවිල්ලක්‌ වගේ අර්ථය තියෙන්නේ අන්තිම පදයේ. ඒත් ඈ ඒ පදය ලියා නැහැ. අවසාන පදය තෝරාගන්න කියා ඇය ඔහුගෙන් ඈත්ව ගිහින්. ඔහුට මෙය ප්‍රෙහේළිකාවක්‌ ඔන්න ඔය ආකාරයට තමයි අද පෙම්වතුන් ආදරය කරන්නේ යම්කිසි දුරකට එනවා ඒත් ඒ ඇවිත් අතරමැද නතර වෙනවා. මෙහි තවත් දෙයක් තියෙනවා හොදට අහන්න අවසානයට පෙර ඈ ගියා... කියන කොටස ගායනා කරන ස්වරූපය.... තේරුමක් ගන්න බෑ, අවසාන පදය අහගන්නත් ඇය නෑ ... මේ කාරනා නිසා අසරණවෙලා දුකෙන් කියන ස්වරූපයක් ඒ අවසන් පදය ගායනා කරන ස්වරූපයෙන් විද්‍යාමාන කරනව.
ශෝකාන්තය එන තුරා එහි රැඳෙන්නට සිත් නැති නිසා අනන්තය ළඟ මා දමා අවසානයට පෙර ඈ ගියා....
ආරම්භයම ප්‍රශ්ණවලින් පටන්ගත් මේ ආදර කතාවෙ අවසානයනම් ශෝකයක්ම තමා. ඒක ආදරවන්තිය හොදටම දන්නව. අපි ඕන ප්‍රශ්ණයකට මුහුණ දෙමු, මම මොන ප්‍රශ්ණය ආවත් ඔයා ලග ඉන්නවා කියන දේ ආදරවන්තය ලග තිබුනත් ආදරවන්තිය එහෙම නෑ. ඒ ශෝකාන්තයට මුහුණ දෙන්න ඇය අකමැතියි. දැන දැනම ශෝකාන්තය වෙතට ගමන් කරන්නේ ඇයි....එසේ සිතන පෙම්වතිය ඔහුව අවසානයක්‌ නොදකින තැනක දමා පිටව යනවා.
අනන්තය ළඟ මා දමා අවසානයට පෙර ඈ ගියා...
අද ලාබ සංගීතය, ලාබ කතාන්දර, ලාබ ගීපද වගේම ආදරයත් කුණුකොල්ලයට වැටිල. ඒක අපේ ගීපද රචකය පැහැදිලි කරන්නෙ මෙන්න මේ විදියට...
මේ ගීයේ තේරුම ගැන සමහරු විවිධ විදියට අර්ථ දක්‌වනවා. කවුදෝ කෙනෙක්‌ දවසක්‌ කසුන්ගෙන් ඇහුවාලු ඔයා ඔය ගායනා කරන්නේ ඔයාගේ අම්මා ගැනද කියලා. කසුන්ට මේකට තරමක්‌ කේන්ති ගිහිං. කීප දෙනෙක්‌ම මගෙනුත් ඇහුවා. ඔයා ඔය යම්කිසි කතාවක් ගැන ලියපු ගීයක්‌ද කියලා.
නාලකගෙයි කසුන්ගෙයි දායකත්වය නිසා මේ ගීය ගැඹුරටම ගෙන ගියා. ගීයේ හැම විදියකින්ම අර්ථවත් වන්නේ අරමුණක්‌ නැති ස්‌වභාවයක්‌ ගැනයි. මේ දෙදෙනාගෙන් පළමුව යන්නේ පෙම්වතිය.
මම මේ ගීතය හැදුවේ අවුරුදු හතරකට පහකට විතර කලින්. ගුවන් විදුලියේ අලුත් ගීත හදන වැඩසටහනකට. එහි මූලිකත්වය අරන් කටයුතු කළේ ඒරානන්ද හෙට්‌ටියාරච්චි තවමත් අලුත් ගීත හැදෙන්නේ ගුවන් විදුලියෙන්. ඒක වැදගත්. මේ ගීය තෝරා ගනිද්දී මමවත්, නාලකවත්. කසුන්වත් එකට හමුවුණේ නැහැ. අපි තුන්දෙනා එකතුවෙලා හදපු ගීතයක්‌ නොවේ. මේ ගීයට ඉඩකඩ හැදුවේ ගුවන් විදුලියයි. මූලාශ්‍රය
|
No comments:
Post a Comment