දෑස වසා සිටියා ඔබේ රුවඇයිදෝ මට පෙනුණේ....
සවන වසා සිටියා ඔබේ හඬ
ඇයිදෝ මට ඇසුණේ...
දිවියට සැනසුම සෙනෙහස ගෙන දුන්
ඔබ වෙනුවෙන් මා ගී ගැයුවේ...
යුගයෙන් යුගයට භවයෙන් භවයට
ඔබ වෙනුවෙන් ජීවත් වූයේ...
දෑස වසා සිටියා...
බැඳි සෙනෙහස අමතක වීලා...
නිබඳව ඔබ මට පිටු පෑවේ...
හදවත රැඳි ආදරය නිසාමයි...
කිසිදින මා තරහ නොවූයේ...
දෑස වසා සිටියා...
No comments:
Post a Comment