Pol Ruppawe Dagakala Sellam - Chandana Liyanarachchi | Story | Lyrics | Meaning

පොල් රුප්පාවේ දඟ කළ සෙල්ලම් සුළඟේ පාවී සිතට දැනේ පිටගම් යනදා එය සිහිවෙනවා හීන් සැරේ ඔබ මා අමතක කරදා මායාවක්‌දෝ බැඳුණු සිතුම් ගිනිදැල්වේ හද සෙනෙහෙ පැතුම් රෑ රැහැයි හඩේ දුක්‌ ගීත රාවයේ// සවනේ වැකුනේ ගොළුවූ හඬක්‌ ලෙසින් මායාවක්‌දෝ බැඳුණු සිතුම් ගිනිදැල්වේ හද සෙනෙහෙ පැතුම් ඈත ගුරු පාරේ පියමන් සලායන්නේ// කඳුළින් පිරිලා දෙනුවන් වැසී යාදෝ මායාවක්‌දෝ බැඳුණු සිතුම් ගිනිදැල්වේ හද සෙනෙහෙ පැතුම් ගී පද : නිහාල් ගම්හේවා තනුව : නිහාල් ගම්හේවා ගායනය : චන්දන ලියනාරච්චි

Paramitha Nopuramu apa Dedena

පාරමිතා නොපුරමු අප දෙදෙනා මතු මතු සංසාරේ... පාන සිනා සුළඟට විසි කරමු... හමුවෙන හැම වාරේ... කඳුළුවලින් දියවී යනවා නම් අවිහිංසක රූපේ... දෝර ගලන තුරු කඳුළු සලන්නම් මට ඔබ නොපෙනෙන සේ... මට ඔබ ඔබ මට පෙම්කළ තරමට වෙන්වී යන්න බැරී... අසම්මතේ පෙම්වතුන් නොවෙමු අපි වරදට වහල් වෙවී...
සංසාරය කියන්නේ කෙළවරක්‌ නොදකින ගමනක්‌. මේ දි=ගු සසර ගමනේ දී අප හැම කෙනෙක්‌ම එක්‌ එක්‌ ආත්ම භවයන්හි උපදිනවා. සමහර විට අද එකට එක්‌ව සිටින දෙදෙනෙක්‌ ඊළඟ සංසාරයෙදීත් එකට එක්‌වෙනවා. ඒත් තවත් අයට සසරින් සසර එහෙම එක්‌වෙන්න ලැබෙන්නේ නැහැ. බොහෝ දෙනෙක්‌ පෙරුම් පුරනවා. මීළඟ සංසාරෙදිත් අප එකටම උපදීවා කියලා.

Thahanam adaraye Awasan Belma Diha

තහනම් ආදරයේ අවසන් බැල්ම දිහා// මා බැලුවේ කම්පා වී කුමක්‌ කරම්ද කියා උපදින සංසාරේ ඔබ මගෙ කීව නිසා තහනම් ආදරයේ අවසන් බැල්ම දිහා ගැඹුරු ඔබේ දැස පුරා ජීවිතේ පෙනේ දැත මගේ දැතෙ ඔබා නොකී දුක්‌ දැනේ// මල්වරව දෙතොල් අනුරතිය යදී මදෙස බලා හිඳිනු කෙසේ දෝ උමතු නොවී පොකුරු ගැසූ පෙම් සිතකින් අයිතියක්‌ නැතී විස්‌මිත වූ නීල නුවන් අහස මෙන් දිලී// මා වියරු වෙවී හිරි ඔතප් රකී ඔබ ද මගේ මම ද ඔබේ නෑ එසේ නොවේ
අපි ජීවත්වන මේ ලෝකයේ හැම දෙයක්‌ම සම්මත විදිහට සිද්ධ වෙනවානම්... ඒත්... එහෙම වෙන්නේ නැහැ. සම්මතයට පිටුපා යන දේ කොතරම් නම් අප වසන සමාජය තුළ සිදුවේද... එවැනි අසම්මත දැ කොතෙක්‌ ඔබට හා මට අත්දකින්නට සිදුව ඇත්ද

Kawuruwath ne - Amarasiri Peiris | Story | Lyrics | Meaning

කවුරුවත් නෑ... කවුරුවත් නෑ එගොඩට යන්නට-එගොඩට යන්නට ඉරගල වැටිලා ඉවුර දෙපැත්තේ අඳුර ගලනවා පාරුව ඇතුළට ලන්තෑරුම කෝ..., ඔහෙ තිබුණා වේ කවුරුත් නෑ අද එගොඩට යන්නට දවසින් දවසට පාළම හැදුනා පාළම් මෝලේ හෙණ හඬ ඇසුණා කිරල කැලෑවේ කුරුළු කොබෙයියන් ගම හැරදා යන්න ගිහින්... දෑතේ අතැඟිලි හබලට ගෙවුනා ගෙනියන්නට බැරි බර පොදි තිබුණා මෙතුවක්‌ නොමගිය බර අද දවසේ මට හිනැහීගෙන යනවා වාගෙයි ගේය පද: හේමසිරි ගුණතුංග ගායනය: අමරසිරි පීරිස් තනුව: ප්‍රේමසිරි කේමදාස

සිදාදියත් ගමත් අතර ඉස්‌සර නම් ලොකුම ලොකු වෙනසක්‌ තිබුණා. ඒත් දැන් ගම නැහැ... සිදාදිය ගම ආක්‍රමණය කරලා...

Senehasa Illa Liyathabara Laga

සෙනෙහස ඉල්ලා ලියතඹරා ළඟ හඬා වැටෙනවා මියෑසි කැළක්‌ කපුරු මලක පෙති සිඳ බිඳ දැමුවා මලට වඩා විෂ බඹර තුඩක්‌ වැහි කළුවර ඇති සැන්දෑ සමයක තරුමල් පිපුණලු අහස්‌ ගැබේ දේවදූතයොත් හඬා වැටෙනවා පෙම්මල් ඉහිරුණු පාර දිගේ යෞවනයේ සිත් විෂ කළ ප්‍රේමය කළියුගයේ ඇත පහළවෙලා අසම්මතේ සිත් වැටහෙනු නොහැකිව පවිත්‍ර ප්‍රේමය මහලු වෙලා

මේ ලෝකේ ජීවත් වෙන අපි හැමදෙනාම එක වගේ නෙවෙයි. රුව, ගුණ, ගති, හැසිරීම්, කතා බහ... මේ හැමදෙයක්‌ම විවිධයි. විෂමයි. ආදරයත් ඒ වගේ..... විෂමාකාරයි සමහරුන්ගේ ආදරේ හරිම පවිත්‍රයි...... අවංකයි. අවංකව ආදරය නොකරන අයත් ඉන්නවා. ඒත් ඒක පිවිතුරු ආදරයක්‌ නොවේ. ආදරය... හරිම පුදුමාකාර වචනයක්‌... මේ ආදරයේ අපි නොදකින පැත්තකුත් තියෙනවා. ඉතිං...... අපි අද තෝරා ගත්තේ ආදරයේ අප නොදුටු පැත්තක්‌ ගැන ලියෑවුණු ගීතයක්‌ කියවන්නයි.